تشخیص اچ ای وی به طور معمول با تشخیص پادتن های ضد اچ ای وی، نه خود ویروس، بوده است. وقتی فردی مبتلا به اچ ای وی می شود، بدن او پادتن هایی علیه ویروس تولید می کند. پادتن ها پروتئین هایی هستند که بدن برای جنگ با عفونت می سازد. این پادتن ها از فرد در مقابل اچ ای وی یا ایدز محافظت نمی کند. امروزه طیف وسیعی از آزمایش های پادتن اچ ای وی قابل دسترسی است که شامل آزمایش های بر مبنای الایزا و اخیرا، آزمایش های ساده و سریع اچ ای وی است.

آزمایش الایزا: شایع ترین شیوه ی آزمایش مورد استفاده برای تشخیص پادتن اچ ای وی آزمایش الایزا است که بی نهایت به شناسایی پادتن های اچ ای وی حساس است.

آزمایش ساده/سریع: پیشرفت های بسیار جدید تکنولوژی منجر به ظهور انواع آزمایش های سریع شده است. بیشتر آنها به شکل یک بسته است و در مقایسه با الیزا استفاده از آن ساده تر است. به علاوه، عملکرد تشخیصی آن قابل قیاس با آزمایش های الایزا است که به طور معمول استفاده می شود.