ورزش برای ورزشکاران معلول بیشتر از 100 سال است که وجود دارد. اولین باشگاه ورزشی برای ناشنوایان در سال 1888 در برلین تأسیس شد. بعد از جنگ جهانی دوم این ورزشکاران به طور گسترده­ ای معرفی شدند. هدف از این کار در آن زمان به­ هم رساندن تعداد زیادی از کهنه سربازان و افراد غیر نظامی که در طول جنگ زخمی شده بودند، بود.

در سال 1944 در پی درخواست دولت انگلستان دکتر لودویک گوتمان یک مرکز صدمات نخاعی را افتتاح کرد. در این زمان ورزش توانبخشی به ورزش تفریحی و سپس به ورزش رقابتی تبدیل شد.

در 29 جولای 1948، روز شروع ورزش ­های المپیک لندن، دکتر گوتمان اولین رقابت را برای ورزشکاران با ویلچیر ترتیب داد و آن را بازی­های استوک مندویل نامید. این واقعه نقطه عطفی در بازی­ های پارالمپیک بود. این رقابت شامل 16 نظامی زخمی و زنانی بود که در تیراندازی با کمان شرکت کردند. در سال 1952 ورزشکاران معلول هلندی در این بازی­ها شرکت کردند و جنبش بین ­المللی بازی استوک مندویل به وجود آمد.