باز ای دل! خیمه های عشق می خواند مرا
فاش گویم؛ مقتدای عشق می خواند مرا
موسم درد است،بوی سوگ و بیرق می رسد
یک نفر در نینوای عشق،
می خواند مرا...
باز چشم شیعه خون می بارد از سوی سترگ
گوش کن هان!
کربلای عشق،می خواند مرا
شاعر: حبیب الله چایچیان «حسان».