شوریكن جوتسو سلاحی كوچك ، مخرب و ویران كننده ، ساده ، ولی مرگبار : سلاحی منحصر به فرد یك نینجا واقعی شوری كن یا تیغ های پرنده ، و برنده عبارتی است كه از دورة موروماچی (1573-1623 ) به كار برده شد . شوری كن اوچی به فراگیری شوری كن اصلی ، در زمان جنگهای داخلی ژاپن ، 1467-1591 مربوط می شود . مهارت در پرتاب شورایكن در میدان جنگ تكامل پیدا كرد و به همین جهت آن دوره ، دوره ی طلائی نینجا نامیده شد .یك ضربه ی كاری و دقیق باعث پارگی شاهرگ و در نتیجه، مرگ خواهد شد . نینجاها در میدان نبرد ، برعكس سامورایی ها ، از قانون خاصی پیروی نمی كردند و به همین دلیل ، آزادانه ، از هوش ، مهارت خود استفاده می كردند . شوری كن جوتسو آغشته به زهر ، اسلحه ی مورد علاقه ی ایكوسا – سینوبوی بود كه در مدتی كمتر از یك ثانیه – دشمن را از پا در می آورد . یك نینجای سنتی ،راههای گوناگونی برای بدست آوردن زهرهای مهلك میدانست این منابع گیاهان سمی ، احشا پراز سم یك نوع ماهی ژاپنی ریشه ی زهرآلود گیاهان ، غدد زهر آگین مار ترشحات سمی از پوست دوزیستان ، زهرابه ی عقرب و بند پایان بودند . شوریكن لحظات قبل از هر عملیاتی ، به سم آغشته می شد تا از خطر مجروح شدن و مرگ نینجا بر اثر حمل این اسلحه جلوگیری شود . حتی یك خراش سطحی نیزه می توانست این سم را وارد خون كند یك نینجا می توانست با خرد كردن برگها و ریشه ی گیاهان گوناگون كه در ژاپن می روییدند ، حریف خود را نیمه بیهوش یا خواب كنند . البته امروز نینجاها احتیاج به ساختن سم سنتی ندارند چرا كه می توان به راحتی با علوم شیمی ویژه ی نین جوتسو سم دلخواه را ساخت . جاسازی شوریكن جوتسو كیفهای مخصوصی وجود دارد كه حمل تعدادی از شوریكن را ساده كرده است. همچنین بر شمشیر پشت محافظ دسته دو عدد شوریكن نصب می شود . بر روی غلاف بوشورایكن جاسازی می شود .