بوی نون تازه بوی گندم
بوی باروت آژانس شیشه ای
عباس از اون ور قاب داد می زنه:
“بسه این بازی های کلیشه ای”
بانوای،بانوای کاروان
مشدی اسماعیل ها از راه میان
حالا که سینما مردمی شده
نباید بچه ها کوتاه بیان
فکرنکن قصه ی ماتموم شده
تازه این ترانه آغاز شده
ما باید راهو چراغونی کنیم
حالاکه مسیرمون باز شده
فکر نکن دیگه این قصه ی ما تموم شده
تازه این جوشش ترانه آغاز شده
ما باید بعد از این راهو چراغونی کنیم
حالا که،حالا که مسیرمون باز شده
صدا وقتی برسه به آسمون
تو شلوغی زمین گم نمیشه
ما فقط برای مردم میخونیم
...