چه بخواهی چه نخواهی
زود مــــــــیــــگـــــذرد
مثــــل نـور ، مثـــل بـاد
ببار!
جــــویــــباری به راه اســـت
بـازمـانـده ای!
بازمانده ای از قافلـه ی عشق
گذشـــت 21 سال و نفتهمیدی
بازماندی! بازماندی! بازماندی!
خواستی از او شفایی ، از شیرزن
خوانـدی زندگانــــی ا ش
باریــدی ! باریـــدی ! باریـــدی !
سوخت دلت!
گرفـــت آتـــــش جگـــــرت
و همچــــــنان می باریــــدی
بانــوی قهرمــــان کربــــــلا
زنـــــی از جنــــس بــــــلور
صبری همچون صبر ایـــوب
متعجب ماندی از تحــــــملش
شدی عاشـــــق او
خواــــستی شوی همانــنـــد او
اما!
متحیر ماندی از شجاعت او
پرواز کرد پرنــــــده ی دلت
رو ســـــــوی دشــت نیــنوا
دیدی او را میان خون و آتش
خواســــتی کنی یــــاری اورا
ولی دیر بود
ای وای بر من
که فراموش کردم کربلا را
باریدی همچـــــــــون بهار
از پشیمانی ، از فراموشی
در دل آفرین گفتی بر زینب
کـــــــه ای شـــیـــــر زن...
مرحبا ! به شــــجاعتت
مرحبا! به صــــــبرت
و وای بر من که دیر فهمیدم
کلید قفـــل قلـــبت را
با شادی دادی به او
گفتی: مرا دریـا بـــ
که نیـــــازمـــندم
و او جـــواب داد
تمام شد دردهایت
گفتی:
با قــــلبـــی پر شــــور و عشق
یا زینب ! یا زینب ! یا زینب
اولین شعرم که برای جشنواره فرستادم
← 
دیدگاهتان را بنویسید