با بالا گرفتن بحث ها پیرامون شیرازی بودن و توهین های صورت گرفته، برای نوشتن این پست دلیر شدم. به خصوص پس از آن که مجری معروفی به شیرازی ها توهین کرد به این موضوع جدی تر فکر کردم. به این فکر شاخ و برگ دادم و آن را اینجا به شما ارائه می کنم. اگر حافظ را اوج شیرازی بودن در همه جنبه ها بدانیم این شعر شاید به من برای تبیین این بحث کمک کند:

نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر نزاع بر سر دنی دون مکن درویش