اگر شخصی در مقام دفاع از نفس خود و یا ناموس و یا مال و یا آزادی تن خود یا دیگری در برابر تجاوز،مرتکب جرمی شود طبق قانون بنا بر شرایطی مجازات نمی شود .یکی از این شرایط این است که رفتاری که مرتکب انجام می دهد باید برای رفع تجاوز باشد یعنی اگر فرد می توانسته با حرکتی کمتر از آن دفاعی که انجام داده از خود دفع تجاوز کند نمی تواند دفاع خود را مشروع بنامد،مورد دیگر این است شخص خوف عقلایی داشته باشد یعنی این که ترس شخص از متجاوز منطقی باشد نه صرفاً این که شخص بدون دلیل از متجاوز بترسد و به خاطر ترس غیرمنطقی از متجاوز بدون ارتکاب حمله ایی از متجاوز در مقابل او مرتکب خطایی شود که در این صورت دفاع مشروع نمی باشد مورد دیگری که جزیی از شرایط قانون برای دفاع مشروع است این است که شخص نتواند بدون فوت وقت به قوای دولتی اطلاع بدهد و یا آنکه دخالت قوای دولتی در دفع تجاوز موثر نباشد یعنی این که شخص بداند و برای او محرز باشد که اگر به قوای دولتی اطلاع بدهد متجاوز به او آسیب می رساند نکته این که باید به آن توجه داشت این است که اگر شخص در مقام دفاع از دیگری برآید باید ثابت کندکه یا مسئول نگهداری از شخص بوده است و یا این که شخص از او تقاضای کمک کرده است . نکته این که قابل ذکر است این است که در دفاع مشروع حتی دیه نیز ساقط است مگر اینکه شخص متجاوز دیوانه باشد که در این صورت دیه از بیت المال پرداخت می شود همچنین نکته این که باید متذکر شویم این است که اگر شخص دفاع مشروع نماید ولی دفاع او متناسب با حمله متجاوز نباشد شخص مطابق قانون به دیه و تعزیر محکوم می شود. برای مثال شخص می تواند متجاوز را در اتاق حبس کند تا قوای دولتی بیاید ولی به متجاوز حمله کرده و او را مورد آسیب جدی قرار می دهد در این حالت رأی صادره از دادگاه دیه و مجازات تعزیری است .