ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻣﺶ ﺑﯿﺶ ﺑﺮﻓﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺁﻣﺪﯼ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﭼﺮﺍ ﻋﺎﻗﻞ ﮐﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ
ﺑﺎﺯ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﺧﺮﺑﺰﻩ ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻮﺯﻭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻫﻮﺍ
ﻣﯿﺮﻩ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯽ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﻩ!!!