وقتی رسیدگی غیابی جایز است که هیچ گونه ابهامی وجود نداشته باشد و وقت هم مشخص باشد و فقط در صورتی که این شرایط باشد دادگاه به تقاضای طرف حاضر رسیدگی غیابی را شروع خواهد کرد مثالی که در این جا می توان گفت این است که دادگاه شخصی را بدون این که احضار قانونی باشد احضار می کند که ظرف 2 روز خود را به دادگاه برساند حال در این جا چون که احضار قانونی نبوده شخص نمی تواند از دادگاه تقاضای رسیدگی غیابی کند توضیحی که در این جا لازم است این است که برای رسیدگی غیابی باید تمامی شرایط مهیا باشد یعنی این که شخص بطور قانونی احضار شده باشد که اگر شخص با وجود احضار قانونی در دادگاه حاضر نشود طرف مقابل می تواند از دادگاه تقاضای رسیدگی غیابی کند توضیحی که در این جا لازم است این است که دادگاه باید روز ابلاغ را مشخص کند حال اگر در روز دادرسی تردید وجود داشته باشد و شخص نداند که روز دادرسی دقیقاً چه روزی است دادگاه نمی تواند در صورت عدم مراجعه او به تقاضای رسیدگی غیابی طرف مقابل توجه کند مثلاً این که روز دادرسی 10 مهر ماه که شنبه است از طرف دادگاه تعیین شده است ولی در واقع 10 مهر ماه یکشنبه بوده است در این صورت دادگاه نمی تواند شخص را اجبار کند که در هر یک از این 2 روز حضور پیدا کند و اگر شخص در هیچ کدام از این 2 روز حاضر نشود برای طرف مقابل حق تقاضای رسیدگی غیابی وجود ندارد.