فرانک مجیدی: خیلی درد دارم. قلبم سنگین‌ است و ذهن‌م خالی شده. کوتاه‌ترین داستان غمگین جهان‌ اتفاق افتاده: «کوبانی سقوط کرد!» اصلاً… نمی‌دانم باید چطور درباره‌ی کوبانی بنویسم. از کجا باید شروع کرد؟ دارم فکر می‌کنم آن سال‌های دور که من نبوده‌ام، چند نفر در ایران درد کشیدند، مبهوت شدند، اشک ریختند، بغض تا مرز خفگی بردشان، وقتی داستان غمگین «خرمشهر سقوط کرد»، به گوش‌شان رسید. من همیشه به داستان بازپس‌گیری خرمشهر افتخار کرده‌ام. آن را به یاد ندارم، اما بدیهی است، چون مال این کشور بودم و فکر می‌کردم زبانِ خون و اشک کشورم را خوب درک می کنم. اما حقیقت این است که تا امشب، واقعاً معنای «خرمشهر سقوط کرد» را درک نکرده‌بودم. انگار تمام ابرهای تیره‌ی عالم توی قلبت جمع می‌شوند. انگار روشنایی دیگر سر نمی‌زند، انگار بهار نخواهد رسید.