اعراض از رهن از این جا ناشی می شود که عقد رهن از جانب مرتهن جایز است و او این حق را دارد که عقد رهن را یک جانبه و از سوی خود فسخ کند یعنی این که مرتهن از وثیقه ایی که دارد می گذرد در واقع اعراض از این جا به معنی اعلام اراده ی مرتهن برای بر هم زدن عقد رهن است که بدین وسیله مال مورد رهن از رهن خارج شده و اما دین به قوت خود باقی است در نتیجه با اعراض از رهن عقد رهن منحل نمی شود .فقط بستانکار دیگر نمی تواند طلب خود را از طریق مال مورد رهن وصول کند بلکه باید از طریق مقررات اجرای اسناد ذمه ایی وصول کند .در این جا باید توجه داشت که فک رهن با اعراض از رهن متفاوت است و فک رهن که صورت می گیرد مانند این است که دیگر دینی وجود ندارد در صورتی که در اعراض از رهن این گونه نمی باشد.