از بر بام همه حقیقت و مظلومیت ها ، بر بام همه سرخی ها و ایثارها این حسین (ع) است که همچون نگینی بر برگ برگ تقویم همة اعصار می درخشد و بر دلهای همه کسانی که از شعور و احساس برخوردارند سایه می افکند و این هستی با همه ذراتش است که بر شفافیت مظلومیتی عظیم می گرید . آری این حسین (ع) است ، که به قدِّ قامتِ زمان ، ‌‌از شروع ، تا انتها که به قیامت متصل می شود و هم اوست که آتش عشق به خدا و رستگاری را در دلها شعله ور میکند .حسین (ع) کسی است که در محدوده زمانی نمی گنجد ، او بزرگ مرد مکتب عشق و معرفت و نهایت ایثار و از جان گذشتگی در برابر معبود است .او آکنده از استواری برای هدفی است که به خاطر رسیدن به آن تا پای جان سپردن بهترین عزیزانش صبر می کند و مظلومیت او تا آخرین زمان گردش ماه و زمین تمام هستی را به لرزه در می آورد و افتخاری غرور انگیز به مکتب خونینش می بخشد . او که بلندای نامش در گسترة زمین نمی گنجد ، چرا که او « تمام افتخار بشریت است» وجود ایثارگر او و یاران با وفایش است ، که بر هر عاشق وارسته ای درس استقامت و از جان گذشتگی می دهد .