«وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ * مَا أُرِیدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَن یُطْعِمُونِ * إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ * فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ * فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ كَفَرُوا مِن یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ»(سوره ی الذاریات آیات 56 تا 60)

ترجمه: و جن و انس را نیافریدم جز براى آنكه مرا بپرستند * از آنان هیچ روزی اى نمى‏خواهم و نمى‏خواهم كه مرا خوراك دهند * خداست كه خود روزى بخش نیرومند استوار است * پس براى كسانى كه ستم كردند بهره‏اى است از عذاب همانند بهره عذاب یاران [قبلى]شان پس [بگو] در خواستن عذاب از من شتابزدگى نكنند * پس واى بر كسانى كه كافر شده‏اند از آن روزى كه وعده یافته‏اند.

البته شاید از خود بپرسید که خدا چه نیازی به عبادت ما دارد تا ما را بیافریند. جواب شما این است که مطمئنا خدا به هیچ یک از مخلوقات خود و هیچ یک از اعمال آنان نیازمند نیست و آفرینش انسان و سایر مخلوقات تنها از روی لطف خداوند بوده است.

اگر شما بپرسید: لطف یعنی چه؟ من خواهم گفت که عقل من تا همین حد قد می داد، اگر شما می خواهید این موضوع را به درستی درک کنید باید بیشتر بیندیشید و مطالعه کنید و ذهن خود را از خرافات و موضوعات کم اهمیت خالی کنید.

به هر حال خدا ما را آفرید تا او را عبادت کنیم و درجات کمال را طی کنیم و به او نزدیک و نزدیک تر شویم، او برای اینکه ما این مسیر را آسان تر طی کنیم و در مقابل وسوسه های شیطان و هوای نفس مقاومت کنیم پیامبران زیادی را مبعوث کرد تا ذات پاک و فطرت الهی ما را به یادمان بیاورند.

پیامبران یکی پس از دیگری می آمدند و مردم را دعوت به خداپرستی و اطاعت از خدای یکتا می کردند اما عده ی کمی ایمان می آوردند و همان عده ی اندک نیز به مرور زمان تسلیم وسوسه های شیطان شده و مرتکب گناه می شدند و کم کم راه کفر در پیش می گرفتند. تا اینکه خداوند آخرین پیامبر را با کامل ترین دین الهی فرستاد.