امیرمؤمنان علی(ع) هم اوّلین «امام» است،هم چهره ی بارز و شاخص «اهل بیت».در نهج البلاغه نیز،سخنان بسیاری درباره ی خود گفته است،نه آنکه خودستایی کرده باشد،بلکه برای نشان دادن الگو و تشویق به خوبی ها و توجّه دادن به معیارها و ملاک های دینی و نشان دادنِ عمق کینه و جهالت آنان که با او ستیز می کردند و برای دلگرمی مؤمنان که بدانند پیرو چه امام با فضیلتی اند و برای دفاع از حق و ردّ تبلیغات سوء دشمنان.