همه ی ما از پیامدهای ناگوار «افراط» و «تفریط»،چیزهایی شنیده ایم و از ناپسندی آن کم و بیش باخبریم.از خوبی و آثار «اعتدال» و میانه روی هم نکته هایی دیده ایم و می دانیم.بیرون رفتن از مرز اعتدال،به هر دلیلی که باشد و در هر موردی که باشد،انسان را به ناکامی می کشد و قضاوت دیگران را هم منفی می سازد.بر عکس،کسانی که روی خط اعتدال حر کت می کنند و از افراط و تفریط و تندروی های بی خردانه و کوتاهی ها و سستی های جاهلانه پرهیز می کنند،محبوب تر و مطلوب ترند.
حتّی در مسائل اجتماعی و سیاسی هم،مسأله ی تندروی و کندروی،بازتاب های منفی و آثار ویرانگر دارد و گاهی بحران آفرین و مشکل ساز می شود،هم برای خود افراد،هم برای جامعه.