در سازمان هایی که چندین پروژه با ویژگی های مختلف را زیرنظر دارند و بدون سیستم مدیریت پروژه سازمانی به صورت مجزا و مستقل پروژه های خود را مدیریت می کنند، فرآیند تصمیم سازی و به تبع آن تصمیم گیری درست، به علت عدم دسترسی دقیق و به موقع به آخرین اطلاعات پروژه ها عملی دشوار و عمدتاً نشدنی است و یا در حالت خوش بینانه زمان و منبع زیادی باید صرف جمع آوری و طبقه بندی اطلاعات انجام شود. حال هر چقدر که تعداد پروژه ها بیشتر می شوند، فرآیند های تصمیم گیری با چالش دیگری با عنوان “اعمال سلایق از سوی مدیران پروژه ها” روبرو می شود. بطور خلاصه می توان گفت اتخاذ سیستم مدیریت پروژه سازمانی (EPM) ساختاری را برای استاندارد سازی فرایند های مدیریت پروژه و ثبت تجارب برتر در سازمان فراهم می کند.