بازی‌های ویدئویی تقریبا نزدیک 30 سال است که ما را سرگرم می‌کنند؛ یعنی از زمانی که بازیِ Pong در دهه 70 میلادی ما را با آرکیدها (arcade) آشنا کرد.

از آن زمان به بعد گرافیک رایانه‌ها بسیار پیچیده‌تر شدند و بازی‌ها در حال نزدیک‌تر شدن به تصاویر واقعی هستند. اکنون، پژوهشگران و مهندسان در تلاشند تا تصاویر را از محدوده صفحه تلویزیون یا نمایشگر رایانه بیرون بیاورند و آن را در محیط واقعی ایجاد کنند. این فناوری جدید، واقعیت افزوده (augmented reality) نامیده می‌شود. این فناوری مرز بین واقعیت و آنچه را که رایانه تولید می‌کند محو کرده و این کار را با افزودن آنچه می‌بینیم‌، می‌شنویم‌، حس می‌کنیم و می‌بوییم انجام می‌دهد.

در محدوده‌ای بین واقعیت مجازی که به وسیله رایانه در محیط اطراف ما ساخته می‌شود و دنیای واقعی‌، واقعیت افزوده به دنیای واقعی نزدیک‌تر است. واقعیت افزوده تصاویر‌، صدا‌، بو و توانایی لمس کردن را کنار هم قرار می‌دهد تا دنیایی طبیعی‌، همان‌گونه که هست‌، بسازد. بازی‌های ویدئویی و تلفن‌های همراه هر دو واقعیت افزوده را به سوی پیشرفت می‌رانند. از گردشگران گرفته تا سربازان و کسی که دنبال نزدیک‌ترین ایستگاه مترو می‌گردد‌، همگی اکنون می‌توانند از تصاویر ساخته شده توسط رایانه سود ببرند.

واقعیت افزوده در حال تغییر روش دیدن جهان توسط ماست یا حداقل‌، طریقه‌ای که کاربران این فناوری با آن جهان را می‌بینند. با واقعیت افزوده‌، که در نهایت مانند یک عینک معمولی خواهد بود‌، اطلاعات سودمندی به صورت گرافیک در میدان دید شما ـ شیشه عینک‌ـ ظاهرخواهد شد و صدا هم به طور همزمان شنیده می‌شود. در حال حاضر دستگاه‌ها و برنامه‌هایی با این فناوری وجود دارند‌، بخصوص روی تلفن‌های هوشمندی مانند iPhone.

در این نوشتار‌، ما به بررسی واقعیت افزوده در حال حاضر و جایگاهی که در آینده خواهد داشت می‌پردازیم.