مقاله حاضر تاثیر محیط های نوری بر رفتار مرغان اهلی و ارتباط احتمالی نتایج بدست آمده با سیستم های جدید نوری را مورد بررسی قرار می دهد . روش رایج پرورش طیور تحت شدت پائین نور موجب بالا گرفتن بحث هایی در زمینه مسائل مرتبط با رفاه حیوانات شده است . هرچند که علت به کار بستن این روش بسیار واضح می باشد. افزایش شدت نور به منظور تامین رفاه حیوانات موجب افزایش ریسک وقوع نوک زنی (کانی بالیسم ) و هزینه های تولید می گردد بر این اساس روش فعلی کارآمد بوده ، اما این قضاوت تنها تا هنگامی که روش های جایگزین شناسایی نشده اند ، معتبر می باشد.