در این قسمتی تجربیاتی راجع به سربازی که در کلانتری خدمت کرده است برایتان آورده ایم بعد از مدت ها خدمت مقدس سربازی یا‌‌ همان دوره ضرورت قدیم به پایان رسید و دیگر توفیق پوشیدن این لباس سیز رنگ نیروی انتظامی را نخواهم داشت. همین ابتدا بگویم که این لباس مقدس و دعا در این لباس مستجاب است و این اعتقاد قلبی من است.
خدمت کردن در کلانتری سختی های زیادی دارد مانند، پا چسباندن‌ها، چای ریختن‌ها، ماموریت‌ها، آماده باش‌های غیره منتظره، نظافت کردن هرجا که فکرش را بکنید، صبح گاه‌های فرح بخش، صبح گاه‌های عمومی طولانی‌تر از یک روز، بدرقه متهمان جور واجور از کلاهبردار گرفته تا دزد و چاقو کش وعملی…، طرح‌های جمع آوری افغانیها ی بدون مجوز، استقرار‌های اول صبح بعد از ۱۱ساعت پست، گشت زدن با ماشین گشت تو شب‌های خلوت تهران، غربت شب‌های کلانتری، تمیز کردن رختخواب، صبح زود از خواب بیدار شدن‌ها، صبح بیرون آمدن در ساعتی که فقط سرباز و سگ در خیابان‌ها حضور دارند، پیچاندن بالادست در صورت امکان، از زیر کار در رفتن‌ها، خوابیدن در نماز خانه پلیس پیشگیری، ایست کشیدن‌های افسر نگهبان، همنشینی با سرباز‌های بعضا با مرام شهرستانی و سرباز‌های اهل پیچ تهران که مثل کش تمبون می‌مانندو اگر ر‌هایشان کنی یک ثانیه هم در ستاد نمی‌مانند. همه و همه تمام شد