بعید است بتوان در میان رمانهای طولانی و مهم ادبیات دنیا شخصیتی را پیدا کرد که به اندازه راسکولنیکوف، این دانشجوی فقیر و تهیدست شهرستانی روس معروف باشد. یکی از کسانی که زیر این خبر در مجله بوکر اظهارنظر کرده بود با لحنی نسبتا تند نوشته‌بود: “به نظر من باید داستایوسکی از خودش خجالت می‌کشید. اینکه داستان یک قاتل دیوانه را که راه می‌افتد و پیرزنها و ندیمه‌هایشان را می‌کشد طوری بنویسیم که محبوب همه مردم باشد واقعا خجالت‌آور است.”