ادبیات تعلیمی،نوشته ها وآثاری است که برای خواننده ودریافت کننده پیام دانش و معارفی را بیان کند ویا تعلیماتی از قبیل علوم فلسفی،مذهبی ودیگر علوم را انتشار دهد. در طول سالیان گذشته و قرن هایی که بر ادبیات فارسی گذشته آثار بسیاری در ادب تعلیمی چه در شعر وچه در نثر پدید آمده است که هر کدام دریایی از معارف را به همراه دارد.اما در تطور ادب فارسی،آثاری نیز یافت می شوند که هر چندگاهی در تاریخ ادبیات فارسی،در زمره ی ادب تعلیمی قرار داده شده است امابه نظر نگارنده،داخل در ادبیات نیست.مثل آثاری از جمله«الفیه ی» ابن مالک که در آموزش صرف و نحو عربی نوشته شده است و یا منظومه ی حاج ملا هادی سبزواری در فلسفه وچند اثر دیگر؛چرا که این آثار اگر چه دارای قوالب شعری و وزن و قافیه می باشند و از ظاهری همانند ادبیات برخوردار هستند اما از جوهر تخیل وادبیات خالی می باشند لذا بهتر است این آثار را همچنان نظم تعلیمی خواند.