روز سه‌شنبه که روز بهرام شاه بود و روز سیاره سرخِ بهرام، شهریار جامه‌ی سرخ بر تن کرد و عازم گنبد سرخ فام خود شد و نزد بانوی سرخروی خود رسید و آن بانو، او را نیک بنواخت و به پرستاریش کمر دربست و خوش اوقاتی در کنار هم گذرانیدند تا اینکه شب از راه رسید و شاه از آن سیب سرخ شهدآمیز افسانه‌ای نشاط‌انگیز خواست و او پس از مدح و ستایش شهریار زبان به گفتن افسانه‌ای زیبا گشود:..
← 
دیدگاهتان را بنویسید