چشـــمهاتان باز گــــــــردانید خوب
ای شما خشکیده جانهاتان چو چوب!

گر که پنـــــدارید غایب گــــــشته ام
چشم دلهاتان ســـــیه گشت از ذنوب

من کــــــنار بـیدهاتان همچـــو سرو
من نجـــاتم غـــــافلان را از عـیوب

من خود عشــــقم، منـم قائم به حــق
بر رکاب اســـب جـانها در رکـوب

من نوایم ، بانگ حـق را پاســــدار
من چو نورم، آفتـــابی در قلــــوب

تا که ماهم آیــد اندر آسمــــــــــــان
هر پلیـــدی محو گــردد در غروب

منجی ام، بر روی موج حق سوار
نایبــــان عشــــــق را هسـتم منوب

پاسخ "اَدرِکــنــی"اَت، لبیک، لیک
فرش جان از گــَـرد ظلمتها بروب

با ظــهورم در توازن عالمی ست
در حضور آنکــــه عـلام الغیـوب

مژده بادا بر شما اکســــیر "هیچ"
عود را درسوز و بربط را بکوب
مهندس علی پناهی (اکسیر هیچ)