سحر بود و غم و درد/سحر بود و صدای نفس خستۀ یک مرد/
که آرام در آن کوچه به روی لب خود زمزمه می کرد/غریب و تک و تنها/
در آن شهر در آن وادی غم ها/دلی خسته و پر از غم و شیدا/
دلی زخم و ترک خورده پر از روضۀ زهرا/ شب راحتی شیرخدا از همۀ مردم دنیا/
عجب شام عجیبی است
...