پدر خسرو شکیبایی، افسر دژبان ارتش بود. او برای پیدا کردن سربازهای فراری به سینماها و صحنه های تئاتر می رفت، اما به محض تماشای صحنه و پرده ها، وظیفه ی کاری اش را فراموش می کرد و محو آن چه که می دید، می شد.