خاموش و مطمئن، شبانه روز نشسته به تماشای افق های بی کران. کلوت بی حد و حصر آرام است. آن قدر که نمی توان به آن حسادت نکرد. در سرزمین کلوت ها باد نرمی در گوش زمزمه می کند و آدمی را به تماشای وقار کویر لوت می خواند. هنگامه ی طلوع و یا غروب که در میان کلوت ها باشید محال است چیزی جز از تحسین چنین شگفتی ای به ذهنتان خطور کند. آفتاب که رو به غروب می گذارد، آرام آرام ستاره ها پیدا می شوند تا پهنه ی سیاه آسمان را به زیباترین تصویر در دنیا بدل کنند. هنگامه ی شب خیلی ساده می توان در آسمان شهر کلوت ها غرق شد و دسته دسته ستاره چید. بر بلندای این کلوت ها که بایستید واقعیت و خیال در هم می آمیزند، زمان و مکان گم می شوند و تجربه ای عمیق و فراموش ناشدنی را رقم می زنند.