شاید قرار گرفتن نام یک بیابان در شمار دلفریب‌ترین مناظر جهان، امری غیر منتظره به نظر برسد، ولی باید پذیرفت که صحرای نامیب، یکی از زیباترین چشم‌اندازهای جهان را دارد. دره‌های این منطقه حاصل فرسایش رودخانه‌ی Tsuachab هستند؛ رودخانه‌ای که هر ۵ تا ۱۰ سال یک بار جاری می‌شود. این رودخانه هرگز به اقیانوس اطلس راه نیافته و در مسیرش خشک می‌شود. گل و لای حاصل از این جریان گاه و بی‌گاه، پس از سال‌ها خشک شده و سرزمینی زیبا و شگفت انگیز را پشت سر خود بر جای گذاشته است. شاید یکی از باشکوه‌ترین چشم اندازهای این منطقه را بتوان هنگام تماشای غروب آفتاب در این بیابان مشاهده کرد.