کشور ایران از جمله مناطق لرزه خیز دنیا می باشد و زلزله های گذشته موجب تلفات و خسارات سنگینی شده اند. بر اساس آیین نامه طراحی لرزه ای ایران، استاندارد 2800، شهر تهران در پهنه بندی لرزه ای با خطر نسبی بسیار زیاد قرار گرفته است. با توجه به اهمیت شهر تهران به عنوان مرکز سیاسی-اقتصادی کشور و جمعیت بالای آن لازم است نسبت به ایمنس ازی ساختمانهای موجود در آن اطمینان حاصل شود. متاسفانه بیشتر ساختمانهای تهران یا مقاومت لرزه ای جانبی ندارد یا طبق آخرین یافته های علمی بنا نشده اند. با وجود تمام هشدارهای صورت گرفته از طرف کارشناسان و مراجع ذی صلاح، در خصوص ضرورت طراحی ساختمانهای جدید بر مبنای آیین نامه های معتبر و هم چنین بهسازی و مقاوم سازی ساختمانهای ساخته شده، تاکنون توجه کافی به ساخت و ساز صحیح و اصولی صورت نگرفته است. با استفاده از روشهای کنترل غیر فعال می توان با ایجاد تغییراتی دائمی در سازه ها به منظور افزایش قابلیت استهلاک انرژی، پاسخ های سازه نظیر برش پایه، تغییر مکان جانبی و نسبی طبقات و … را کاهش داد. بسیاری از روشهای کنترل غیر فعال، علاوه بر هزینه اجرایی کم، به سهولت قابل اجرا می باشند و به کمک آنها می توان هم ساختمانهای مقاوم طراحی و اجرا نمود و هم ساختمانهای موجود را بهسازی و مقاوم سازی نمود.