یکی از انواع رایج سیستمهای مقاوم در برابر بارهای جانبی، دیوارهای برشی با هسته فولادی است که مزیت عمده این نوع دیوارها قابلیت شکل پ ذیری ناشی از کمانش در ورق فولادی دیوار میباشد . دو را ه حل کلی برای استفاده از این قابلیت وجود دارد که یکی استفاده از سخت کننده های فلزی و دیگری بهره گرفتن از پوشش بتنی است که از طریق برشگیرها به ورق فولادی متصل شده است که نوع دوم به دیوار برشی مرکب (کامپوزیت ) معروف می باشد. در این تحقیق ضمن بررسی تأثیر صلبیت تیر میانی در دیوارهای برشی فولادی، اثر تغییرات ضخامت پوشش بتنی در دیوار های مرکب نیز مطالعه گردیده است . بدین منظ ور مدلهای مختلفی از این دیوارها به روش اجزاء محدود تحلیل شده است که بر اساس نتایج حاصله ، رفتار دیوار برشی فولادی تقویت شده مستقل از صلبیت تیرهای میانی بوده و لی در دیوارهای برشی فولادی بدون سخت کننده، افزایش صلبیت تی رهای میانی باعث یکنواختی بهتر توزیع تنش در ورق فولادی می گردد . همچنین مقاومت برشی دیوار برشی مرکب نسبت مستقیم با ضخامت پوشش بتنی دارد. بدین منظور با ارائه نمودارهایی ضمن ارائه نتایج ، حداقل ضخامت مناسب پوشش بتنی نیز پیشنهاد شده است.