اکثرتون که الان این نوشته هارو میخونید یا دانشجویید و دانش آموز “ازجمله خودم” و بازهم اکثرتون به علاوه بازهم خودم! به فکر اینیم که این چند روز مونده به عیدرو چجوری بپیچونیم و چند روز بیشتر به تعطیلیامون اضافه کنیم و من نه تنها از اینکار انتقاد نمی کنم ” به هرحال خودمم جزوشم دیگه :| ” بلکه ازاین یاد میکنم که نوروز ما محصل ها به همین چند روز انرژی بیشتر و پیجوندنه مدرسه و دانشگاه دیگه! به قول دوستان گفتنی بزرگ شدنی از همین روزا خاطره میسازیم و به بقیه تعریف میکنیم که اون روزو اونطوری پیچوندم،قبل عید دانشگاهو زدیم رفتیم دربند و بقیش بماند دیگه D: اما… اما بعضی جاهای ایران ،سرزمینمون، هستن که بچه هاش مدرسه ندارن یا مدرسه هاشون مثل جاهایی که ما درس میخونیم نیستن! شاید خیلی از ماها مشکلمون این باشه که چرا تو مدرسه یا دانشگاهمون تبلت نداریم یا این چه وضع کامپیوترشه، اما بچه هایی بعضی از قسمتای کشورمون در آرزوی همون دفتر و کتابین که ما قدرشونو نمیدونیم و به دفعات بسیار دیدیم که چه بچه هایی با خوندن همین دفتر و کتابای معمولی که ما ازشون به بی ارزشی یاد میکنیم به چه جاهی بزرگی رسیدن!