بعضي حرف ها به اين خاطر بيان مي شوند كه مردم با كمك شان خودي نشان دهند و نظر بقيه را جلب كنند. وقتي حرف هاي هوشمندانه و سرگرم كننده مي زنيم، به نظر مردم هم هوشمند و سرگرم كننده مي رسيم. ولي اين تنها دليل ما براي حرف زدن نيست.

مي شود اسم اغلب گفتگوها را گذاشت: «حرف هاي بيهوده». مثلا وقتي در باشگاه منتظريم تا ساعت ورزش فرزندمان تمام شود با والدين بچه هاي ديگر حرف مي زنيم يا سر كار، در ساعت استراحت با همكاري مان صحبت مي كنيم. اين دسته حرف ها بيشتر محض خالي نبودن عريضه گفته مي شوند و كمتر پيش مي آيد كسي در اين گفتگوها بخواهد خودش را نشان دهد يا هدف خاصي داشته باشد. دوست نداريم همين طوري ساكت يك جا بنشينيم،