از بچگی عاشق نوشتن بودم،همیشه برای خودم مینوشتم و از اینکار لذت میبردم ، از وقتی هم که این وبلاگ کوچیک رو زدم با کسانی آشنا شدم که هرروز بیشتر از دیروز امید بخشه من بوده اند و هستند به همین خاطر تصمیم گرفتم کتابی بنویسم و در این وبلاگ حقیرانه خودم با شما عزیزان به اشتراک بذارم چرا که بر این باورم باید نوشت… باید نوشت و از این کار شرمسار نشد چرا که ما انسانیم با عمر های کوتاه، پس باید در این عمر کوتاه از زندگی لذت ببریم و هر آنچه که به ذهنمون میرسه بنویسیم تا حتی شده خودمون هم لذت ببریم.