با توجه به تعریف ابراء در قانون مدنی که در ماده ی 289 آمده است ( ابراء عبارت از این است که این از حق خود به اختیار ، صرف نظر نماید ) و اینکه هر گاه کسی دینی بر دیگری داشته باشد ، اصل بقای آن است مگر اینکه دلیل بر ادای آن یا ابراء وجود داشته باشد ؛ بنابراین ،عمل زوجه را نمی توان ابراء به معنای آنچه در قانون مدنی آمده است خواند ، بلکه زوجه از مهر خود در باربر اخذ طلاق یا موافقت زوج با طلاق ، صرف نظر کرده است و به عبارت دیگر زوجه مهریه خود را فدیه ی آزادی خویش از قید و بند ازدواج قرار داده است و بر ماده 1147 ق.م منطبق است .