پروانه صفت چشم بر او دوخته بودم

وقتی که خبر دار شدم سوخته بودم




به نام آرام بخش جان ها



دلم امشب تنگ است , تنگ چشمان پر از مهر و سراسر عشقت , تنگ لب های پر از زمزمه ات و صدایت که غریب است هنوز ...

جان به قربان نفس های پر از درد و گلوی زخمت ... بستر سرد جدایی به کدامین ساعت همه ی هست مرا ویران کرد ؟



گل من ...

جان ز تنم رفت همان لحظه که تو جان به آغوش ملک بسپردی و بهارم خشکید به همان خس خس آخر که ز حنجر برخاست .

نفست بوی حسین داشت در آن اشهد آخر به علی ....



عمر من ...