داوری برای حل اختلاف بین زن و شوهر از دیرباز مورد استفاده بوده8 و بیشتر برای جلوگیری از طلاق به کار می رفته است . فرق داوری با دادرسی در این است که داور اصولاً به وسیله اصحاب از طلاق به کار می رفته است . فرق داوری با دادرسی در این است که داور اصولاً به وسیله اصحاب دعوی انتخاب می شود و به تعبیر دیگر داوران اصولاً قضات منتخب اصحاب دعوی هستند ،در حالی که دادرس به وسیله مقامات عمومی منصوب می گردد . به علاوه داور دارای سمت قضائی و مکلف به رعایت تشریفات و آیین دادرسی معمولی نیست . قبل از قانون حمایت خانواده ارجاع اختلاف بین زن و شوهر به داوری در ماده 676 قانون آیین دادرسی مدنی پیش بینی شده بود . قانون حمایت خانواده به این مسأله توجه خاصی مبذول داشت و قواعدی به آن اختصاص داد که جامع تر و کامل تر از قواعد پیشین بود ، هر چند که خالی از اشکال نبود ، لایحه قانونی دادگاه مدنی خاص ارجاع به داوری را در موردی که شوهر بخواهد زن خود را طلاق دهد مقرر داشت و.مقررات قانون حمایت خانواده در مورد داوری با وضع لایحه قانونی مزبور سخ ضمنی شد . قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب 1370 و آیین نامه اجرائی آن قواعد جدیدید راجع به داوری مقرر داشت که حاکی از توجه بیشتر قانونگذار به امر داوری دعاوی مربوط به طلاق است .