خواستگاری عبارت است از پیشنهاد زناشویی از طرف مرد نسبت به زنی که می تواند با او ازدواج کند . این امر مستلزم آن است که مرد و زن منعی از لحاظ شرع و قانون نداشته باشند . مطابق عرف عمل خواستگاری که در اصلاح فقهی به آن خطبه می گویند قبل از مراسم عقد و اجرای صیغه ی محرمیت و نکاح صورت می گیرد . بنابراین خواستگاری را می توان در بیان رسمی تقاضای ازدواج نیز نامیده و عموماً به لحاظ عرفی با حضور خانواده و آشنایان پسر به خانواده دختر پیشنهاد داده می شود با این وجود این امر مانع از تقاضای ازدواج و خواستگاری از سوی دختر یا خانواده دختر نسبتی به پسر نبوده و نمی باشد به نحوی که این رویه اخیراً بسیار رایج هم شده است . البته آداب و سنن خواستگاری با توجه به فرهنگها و محلاتن و زبانها در سراسر کشور متفاوت است اما نکته اصلی قابل ذکر در این خصوص این است که خواستگار ی صرف ایجاد تعهد و الزام نمی نمی کند برای هر دو طرف چنانچه در ماده 1035 ق.م ذکر شده و عد ه ی ازدواج ایجاد حلقه ی زوجیت نمی کند . به این ترتیب هر یک از طرفین مادامی که عقد نکاح صورت نگرفته می تواند از این وصلت امتناع کند و طرف دیگر به هیچ وجه نمی تواند او را مجبور کند.