در ماده ی 1198 قانون مدنی گفته است که کسی ملزم به انفاق است که متمکن از دادن نفقه باشد یعنی این که شخصی که نفقه می پردازد بخاطر این موضوع زندگی اش تحت مضیقه نباشد و برای تشخیص تمکن باید کلیه تعهدات شخص و نوع زندگی او مورد بررسی قرار بگیرد برای پرداخت نفقه ی خویشاوندان تمکن شخص یکی از اصلی ترین شرایط است اگر کسی به خاطر دادن نفقه در زندگی دچار سختی بشود او از دادن نفقه معاف خواهد شد ودر واقع اگر شخص تمکن مالی نداشته باشد نمی توان او را به دادن نفقه ی خویشاوندان ملزم کرد شخصی که ملزم به دادن نفقه شده است فقط می تواند برای ندادن نفقه به دیون حال خود استناد کند برای تشخیص تمکن مالی شخص علاوه بر تعهدات باید به وضع زندگی شخص رسیدگی شود به این طریق که اگر شخص علاوه بر مخارج زندگی خود درآمد زایدی داشته باشد ملزم به انفاق خواهد شد مثلاً این که اگر شخصی برای گذراندن زندگی خود باید ماشین داشته باشد نمی توان او را ملزم کرد که ماشین را بفروشد و نفقه بدهد بنابراین شخص تنها در صورت تمکن مالی ملزم به دادن نفقه می باشد.