همانطور که در جامعه ،در ازای انجام هر عملی ،هزینه ای پرداخت می شود ،و ما بدین وسیله بر روی عمل انجام گرفته ارزش گذاری می کنیم و گاهاً در این خصوص با پرداخت آن هزینه ، قدردانی خویش را نیز بیان می داریم ؛در روابط بین زوجین نیز ،میتوان به نوعی قائل به اعمال این دیدگاه شد.وقتی دو نفر به واسطه عقد نکاح زن و شوهر نامیده می شوند،حقوق و تکالیفی را نسبت به یکدیگر پیدا می کنند ؛در قوانین ایران و اسلام ؛ این مرد است که بایستی تعهدات مال را نسبت به زوجه از باب ریاست بر خانواده و نسبت به فرزندان ،از باب ولایت بر آنها دارا باشد ؛ از دیگر سوی قانونگذار جز در یک معنای کلی با عنوان حسن معاشرت ،تکلیفی را برای زوجه قرار نداده است ؛ در واقع این حربه عرف است که مبادرت به تعیین تکلیف وظایف زوجه می نماید ؛ در جامعه ایرانی ، با توجه به رویکرد های سنتی و ارزشمند ایرانی ،عموماً بانوان ایران زمین ،تمامی امور داخلی منزل و فرزندان را بر عهده می گرفته اند و این رویه ای است که حتی تا به امروز در غالب جامعه ایرانی دیده می شود .