ظهور آسمانخراش‌هایی که با رویکرد زیست محیطی (اکولوژیکی) طراحی می‌شوند، نتیجه زمینه‌ای از تحقیقات طراحی هستندکه تاثیرات سازه، معیارهای منطبق با اصول زیست محیطی و عدم آسیب به محیط و طبیعت پیرامون و نیز مسئله پایداری آن‌ها را در اولویت قرار می‌دهند و روند طراحی و ساخت را با توجه به معیارهای فوق پیش می‌برند. حفظ انرژی و جلوگیری از اتلاف آن، به حداقل رساندن تاثیرات ساختمان بر محیط پیرامون خود و اطمینان از قابلیت بازیافت مصالحی که در ساخت بنا به کار می‌روند، از ملاحضات ضروری این رویکرد می‌باشندکه طراحی و ساخت آسمانخراش‌ها نیز شامل آنهاست. توفیق یا عدم توانایی یک سازه در هم خوانی یا تطبیق عوامل زیست محیطی بستر پیرامونش است که تعیین کننده موفقیت یا شکست پروژه می‌باشد و این روند، ضرورتاً شیوه متفاوتی از همکاری تنگاتنگ بین معماران و مهندسان را به همراه داشته، به نحوی که هلموت جان و ورنر سوبک برای آن واژه Archineering را ابداع کرده‌اند که ترکیبی از Architecture، به معنای معماری و Engineering به معنای مهندسی است.