اگه یه بار تو مترو یا اتوبوس یا کلا تو جا های عمومی با چند نفر به صورت تصادفی صحبت کنین، متوجه میشین که تقریبا همشون از دیده نشدن یا عدم پیشرفت و مشکلاتشون صحبت میکنن. شما هم میرین پیش دوستان و آشناهاتون از مشکلات جامعه صحبت میکنین و مدارکتون هم حرفای این افراد تصادفین. ولی این دفعه از این افراد بپرسین چجوری کار میکنن؟ چجوری زندگی میکنن؟ آیا به اندازه کافی شادن؟ با من همراه باشین تا دلایل این مسئله رو بررسی کنیم.