اعصابم از دست خودم خرد شده بود و نمي توانستم هيچ فرد ديگري را مقصر جلوه بدهم. روي مبل لم داده بودم و مدام به کارهاي عقب افتاده ام فکر مي کردم. پرداخت قسط بانک، گرفتن چند کالاي مورد نياز خانه، انجام تکاليف دانشگاه و تعداد زيادي کار عقب افتاده ديگر که فقط استرس من را زياد مي کرد و اين استرس من را به بي خيال شدن ترغيب مي کرد! حالم خيلي بد شده بود و باور نمي کردم که من اين قدر آدم تنبلي هستم