به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد عروج ملکوتی امام خمینی رحمة‌ الله‌ علیه، تصمیم گرفتیم غزل هشتاد و دوم از مجموعهٔ دیوان غزلیات خواجهِٔ حافظِ شیرازی را که از صدر تا ذیل آن همه در بیان حالِ زارِ عاشقِ شیفته‌ای است که مبتلا به دردِ فراقِ یار گشته است را البته نه در خور آن بلکه به قدر وسع ناچیز خود شرحی مختصر و عرفانی بزنیم به این امید که مورد استفاده علاقه‌مندان قرار گیرد.