در جایی خواندم: «آموزش وپرورش ما سیاسی است، آن‌هم نه در راستای سیاست‌های کلی نظام، بلکه در راستای سیاست‌های جناح‌ها. این موضوع نگران کننده است»۱ اما چیزی که امروز بنده‌ی دانش‌آموز مى‌بینم حتی این هم نیست! خروجی مکانیزم امروزه‌ى آموزش وپرورش دانش‌آموزی است ضد سیاست (سیاست به معنای اصیل آن، یعنی احساس مسئولیت در رابطه با جامعه و مشارکت در ساختار و تغییر سرنوشت آن) یعنی دانش‌آموزی بی تفاوت و مسئولیت ناپذیر در برابر جامعه و فقط به فکر خود!
در آموزش وپرورش بر اثر ارزش‌گذاری های اشتباه “روحیه‌ی نقادی” نه‌تنها تقویت نمی شود بلکه به‌عنوان مثال شوراهای دانش‌آموزی (که عصاره‌ی دانش‌آموزان فعال است و یا حداقل باید اینگونه باشد) تا آنجا محترم است که تایید کننده‌ی فعالیت‌های مسئولین و یاری دهنده‌ی آنها، نه با نقد و پرسش و فعالیت مستقل، بلکه با انجام هر آنچه که آن‌ها درست می دانند، باشد. و چنانچه احیانا دانش‌آموزی نقدهای بزرگی داشته باشد و مثلا به سیاست‌های مسئولین در سطح کلان روی خوشی نشان ندهد و حرفی برای گفتن داشته باشد، باید هرطور که شده توسط مسئولین مهار شود.