ما آدم‌ها حتی اگر حافظه‌ی قوی هم نداشته باشیم، باز هم خاطره‌مان به خیلی چیزها پیوند می‌خورد. به ردپای یک بو، به نشان محوی از ترانه‌ای که جایی شنیده‌ایم و علاوه بر همه این‌ها طعم و مزه‌ها نیز در گوشه‌ای از خاطره ما جا خوش می‌کنند و با تلنگری گاه حتی خیلی کوچک، هزار حس ریز و درشت را در ما تازه می‌کنند. شبیه وقت‌هایی که با رد شدن از کنار یک قنادی قدیمی، یاد دوران کودکی خودمان می‌افتیم و همه دفعاتی که با والدینمان برای خرید به آن سر می‌زدیم یا با خوردن شیرینی محبوبمان، با چشیدن طعم بی‌نظیر خامه آن، یا با مزه‌مزه کردن ریزه‌های موز و خرده‌های گردو در کیک خوش‌آب و رنگ آن، یادمان می‌آید که چه خاطرات قشنگ و گرم و دوست‌داشتنی داریم.