بین سال های 1896 تا 1901 پروژه ای توسط مگنوس وولک در برایتون پیاده سازی شد که در نوع خود بی نظیر بود.مگنوس برای عبور و مرور بین دو شهر برایتون و روتینگدام در انگلیس ، یک وسیله نقلیه خاصی که در اندازه یک کشتی مسافربری کوچکی بود طراحی کرد که می توانست مسیر آبی این دو شهر را به شکل متفاوتی بپیماید.این وسیله نقلیه که به صورت رسمی پایونیر نامگذاری شده بود و در بین عموم مردم به نام پاهای بلند بابا برایتون شناخته می شد، مسیر ریلی بین این دو شهر را که در زیر آب ساخته شده بود را به صورت انرژی برقی می پیمود