مزرعه بادی جویگان ، در مرز صحرای گبی، نمادی از تلاش چین برای تسلط بر بازار انرژی های تجدید پذیر است. این مزرعه بادی با بیش از ۷۰۰۰ توربین بادی، از بزرگترین مزارع بادی جهان است که قادر به تامین برق مورد نیاز یک کشور کوچک می باشد. امروزه آسیاب های بادی، بیهوده و بی اثر جلوه می کنند. برخلاف شرایط بادی مناسب، توربین بادی به دلیل تقاضای کم، در شهر جویگان(شهری با بیابان های وسیع و مزارع در شمال غربی استان گانسو)، مسدود شده اند. می توان به چین به عنوان بزرگ ترین ساطع کننده ی گازهای گلخانه ای برای جایگزین کردن انرژی بادی و انرژی خورشیدی و سایر جایگزین های زغال سنگ اشاره نمود، تا خود را پیشگام تلاش های جهانی، برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی قراردهد. بیش از ۹۲۰۰۰ توربین بادی در سراسر این کشور ساخته شده است، که قادر به تولید ۱۴۵ گیگاوات برق می باشند. این مقدار، تقریبا ۲ برابر ظرفیت مزارع بادی ایالات متحده آمریکاست. یک توربین بادی از هر سه توربین بادی در جهان، هم اکنون در کشور چین است و دولت در حال اضافه کردن آن ها، در نرخ بیش از یک عدد در ساعت است. برخی از این پروژه های بادی کمتر مورد استفاده قرارگرفته اند، برخی در حال دست وپنجه نرم کردن با کاهش رشد اقتصادی در سراسر کشوراند و در مقابل، از برخی دیگر به علت طرفداری مداوم مقامات محلی از صنایع ذغال سنگ و کمبود خطوط انتقال الکتریسیته(از مناطق روستایی در شمال و غرب چین، به شهرهای در حال رشد)، ممانعت به عمل آمده است. مقامات چینی، چالش های پیش روی بخش انرژی های بادی را، مشکلات در حال رشد توصیف کرده اند و می گویند سرمایه گذاری در انرژی تجدید پذیر، طی دراز مدت جواب خواهد داد. هزینه های پروژه های انرژی بادی، با پیشرفت تکنولوژی و ساخت و ساز های موثرتر، به سرعت در حال کاهش هستند و دولت نیز به تداوم در سرمایه گذاری های سنگین و جدی در بخش انرژی های تجدید پذیر، متعهد شده است.(حداقل ۳۶۰ بیلیون دلار تا سال ۲۰۲۰، برای توسعه ی منابع انرژی های تجدید پذیر). به گفته ی تحلیل گران، موفقیت چین، به مهارت آن در غلبه بر موانع سیاسی و عملی، شامل پایداری در برابر انرژی های تجدید پذیر از دولت های محلی وکمبود توربین بادی در اطراف شهرهای مهم، بستگی خواهدداشت.