ما با ایده ی انعطاف پذیری شروع کردیم و به این فکر کردیم که ساختمان ها نماهای متغیری داشته باشند. سعی کردیم با ادامه ی پروژه های گذشته مان ، با تغییر بازشو ها،به نتیجه برسیم.ایده ساختمانی که هم درونگرا باشد و هم برونگرا ،همچنین مطالعه ی اقلیم تابستانی شمال تهران(معتدل) و اقلیم زمستانی آن(سرد)،ما را به سمت و سوی آن سوق داد که چگونه می شود در زمستان حجمی بسته ،بدون تراس با پنجره هایی کوچک داشته باشیم و در تابستان حجمی شفاف و باز با تراسهایی عمیق و وسیع و پنجره هایی بزرگ. طرح مکعب گردان ،با تغییری همواره در حجم و فضای خانه نوعی معماری غیر قطعی به وجود می آورد که هم به خواسته های ما در زمستان وتابستان جواب مناسبی می داد و هم کارفرما را از خواسته کلاسیک اش منصرف کرد.