تعامل بين تلويزيون و رايانه را مي‌توان يكي از پيچيده‌ترين تعامل‌ها دانست. ما سال‌هاست رايانه‌هاي دسكتاپ، لپ‌تاپ، اشكال كوچك شده PC را به عنوان سيستم مركز محتواي رسانه (media center)، قطب سرگرمي تحت شبكه (networked entertainment hub) و اخيرا پخش كننده‌هاي استريم‌هاي هولو (Hulu) و نت‌فليكس (Netflix) را به كار برده‌ايم.
امروزه تمايل كاربران براي دريافت سيگنال‌هاي تصويري يك رايانه PC، لپ‌تاپ يا تبلت روي يك تلويزيون صفحه بزرگ با توجه به گسترش استفاده از كنسول‌هاي بازي در منازل و اضافه‌كردن سرويس استريم نت‌فليكس همراه مجموعه‌هاي آرشيو فيلم و نمايش‌هاي تلويزيوني شدت يافته است. در همين ارتباط شركت اينتل سرانجام فناوري صفحه‌نمايش بي‌سيم (Wireless Display technology) خود را ارائه كرد. اين مجموعه كه تركيبي از سخت‌افزار و نرم‌افزاراست، استريم بي‌سيم هر آنچه را روي صفحه‌نمايش لپ‌تاپ شما در جريان است، روي تلويزيون پلاسما يا LCD شما ممكن مي‌سازد. با اين‌كه اين فناوري از سال 2010 جزئي از فناوري پردازنده‌هاي سري Core اينتل بوده، ابتدا WiDi تنها برخي لپ‌تاپ‌ها و از جمله مدل‌هاي Dell studio 15z، Sony VAIO VPCS111FM و toshiba sattellite E205 و تعداد معدودي از نوت‌بوك‌ها و اولترابوك‌هاي توليد همين شركت‌ها به كار برده شد. خوشبختانه در بسته‌بندي هر سه اين لپ‌تاپ‌ها سخت‌افزار مربوط به فناوري WiDi نيز از طرف شركت توليد كننده گنجانده شده بود؛ به عبارتي هر يك، تطبيق‌‌دهنده (adapter) شركت نت‌گير (Netgear) را كه Push2TV نام گرفته است نيز در بسته‌بندي خود به همراه داشتند. ما با ديدن پيش نمايش‌هاي كارآمد اينتل از اين فناوري تشويق شديم تا اين فناوري را آزمايش كنيم و خودمان دست به اجراي تنظيمات صفحه‌نمايش بي‌سيم (WiDi) بزنيم كه شرح اين آزمايش و نتايج آن را جهت اطلاع شما در زير مي‌آوريم: