نخستین نسل از شبکه‌های تلفنی سلولی (۱G) در سال ۱۹۸۰ به‌کار گرفته شدند و مبتنی بر انتقال اطلاعات به صورت آنالوگ بودند. ده سال طول کشید تا نسل دوم شبکه‌های سلولی (۲G) توسط شرکت‌ها و کاربران مورد استفاده قرار بگیرند و ده سال دیگر نیز طول کشید تا شبکه‌های ۳G در سال ۲۰۰۱ به‌طور رسمی توسط اپراتورها عرضه شوند و دستگاه‌ها و تجهیزات شبکه استاندارد مبتنی بر سرویس‌های ۳G مورد استفاده قرار بگیرند. شبکه‌های ۳G از قابلیت‌های مالتی‌مدیا مانند صوت و تصویر پشتیبانی می‌کنند و اپراتورها سرویس‌هایی با سرعت‌های در حدود ۲۰۰ کیلوبیت بر ثانیه را روی آن ارائه می‌دهند. اکنون دقیقاً ده سال بعد از ارائه سرویس‌های ۳G شاهد هستیم که نخستین سری از محصولات ۴G وارد بازار شده‌اند و تبلیغات زیادی روی آن‌ها صورت گرفته است. همچنین اپراتورهای بزرگ در مناطق مختلف دنیا، شبکه‌های ۴G را راه‌اندازی کرده‌ و می‌توانند سرویس‌های مبتنی بر مشخصات این استاندارد را به کاربران خود ارائه دهند. این مقاله نگاهی به چند چالش مهم ۴G است و سعی دارد ذهن خواننده را متوجه موضوعاتی کند که کمتر مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته‌اند.